Het gesprek van de dag, op de radio, de tv, multimedia. Iedereen lijkt stil te staan bij de herinneringen van 2014… Ikzelf sta dagelijks stil bij die herinneringen, herinneringen die ik dagelijks wil delen. Maar waar te beginnen… Voor mij is 2014 het jaar waarin ik gehoor heb gegeven aan wat mijn hart, ziel en zaligheid mij van kinds af aan al boeit en waar ik als tiener al mee bezig ben. Ondernemen, aanpakken en bezig zijn met de natuur. Uiteraard heb ik daar de grootste en wildste ideeën bij, maar ook ik weet dat je klein moet beginnen om te kunnen starten, mijn start is die van hovenier. (dan neem ik jullie later wel eens mee in de ideeën als tuinmeeste, landvader, pérre du térre, grondlegger… haha)
De natuur, voor iedereen ergens een bron van volmaakte schoonheid, bijvoorbeeld de fluweel purperen gloed van de heide, de ongerepte intimiteit van de Biesbosch, de verrassingen van alles wat de waterspiegel lijkt te verbergen, en dan heb ik het alleen nog maar over Nederland. Zelfs de grootste betontegelfanaticus lijkt een warm hart te hebben voor de natuur… als we kijken naar de Nederlandse natuur dan is die romantiek snel te gronde te brengen als we beseffen dat nagenoeg alle natuur is gemaakt door ons zelf. En toch weten we er intens van te kunnen genieten.
Dat rijst bij mij de vraag, waarom gunnen we het ons niet om te genieten van de natuur daar waar we dag in, dag uit met deze buitenwereld in aanraking komen; het stukje natuur wat we thuis (kunnen) hebben?
Ik geloof in de kracht van de natuur in combinatie met haar vanzelfsprekende schoonheid, maar dan moet je haar wel begrijpen en op de juiste wijze toepassen. Door mijn kennis en creativiteit weet ik de juiste beplanting toe te passen die samen met de juiste materialen optimaal tot hun recht komen. Ikzelf geniet altijd van mijn eigen tuin, mijn wilgen die zich noest houden tegen de beukende najaarswind, de rijp die glinsterende kristallen vormt op de beukenhaag welke zich in een winterslaap heeft terug getrokken, de frisgroene neuzen van de opkomende bollen in het vroegste voorjaar, kijken hoe ver ik het zaad van een paardenbloem de weid(s)e wereld in kan “helpen” (soms doe je iets tegen beter weten in), de verleidend geurende kruiden in de zinderende zomerzon… en dat genieten kan vooral omdat mijn tuin geen blok aan mijn been is. Onderhoud is alleen nodig als ik daar zin in heb, met de eerste warme zonnestralen in het voorjaar, of die stralende winterdag waar je buiten kan zijn na een reeks donkere natte dagen, en als ik dan geen zin heb? De tuin redt zich wel, genieten doe ik toch…
Natuurlijke schoonheid, letterlijk & figuurlijk binnen handbereik ligt voor eenieder voor het grijpen.
